مقایسة عملکرد کایتوزان در سیستم تک و حاوی نانوذره به منزلة افزودنی پایانة تر در کاغذهای بازیافتی چاپ و تحریر

به‏ منظور جبران برخی ویژگی‌های نامناسب کاغذهای بازیافتی، کاربرد مواد شیمیایی کمکی در پایانة تر کاغذسازی می‌تواند مؤثر باشد. در این تحقیق، عملکرد زیست‏بسپار کایتوزان به‌تنهایی و همراه نانوذرة بنتونیت به‏ منزلة افزودنی پایانة تر بر بازیافت کناره‌بری‌‏های سفید بررسی شد. بدین منظور کارآیی این زیست‌بسپار در سطوح 5/0، 1، 5/1، و 2 درصد (بر حسب وزن خشک الیاف) در دو سیستم تک و حاوی نانوذره با یک‌دیگر و با تیمار شاهد مقایسه شد. نتایج نشان داد افزودن مقادیر مختلف کایتوزان به تیمار شاهد (کاغذ فاقد کایتوزان) افزایش شاخص‏های مقاومت به کشش، مقاومت به ترکیدن، و مقاومت به پاره شدن را باعث می‏شود. همچنین، در هر دو سیستم بهبود نتایج آبگیری از خمیرکاغذ (افزایش 75/18 و 5/23 درصدی به‏ ترتیب در سیستم تک و نانوذره) و نیز ماندگاری در گذر اول (افزایش 5 و 10 درصدی به ‏ترتیب در سیستم تک و نانوذره) مشاهده شد. این در حالی بود که کایتوزان همراه نانوذرة بنتونیت عملکردی بهتر در ویژگی‏های یادشده ایجاد کرد. نکتة شایان توجه افزایش غیر قابل انتظار ویژگی‏های مقاومتی در حضور نانوذرة بنتونیت و از سوی دیگر ادامة روند افزایشی ویژگی‏های یادشده با افزایش سطوح مصرف مواد افزودنی (در محدودة آزمون‌شده در این تحقیق) بود.